Rozdział 35 - "... i trzasnąłem drzwiami"

[Wstałem i w krzakach zobaczyłem blond głowę szybko chowającą się za mostem.]

 Podszedłem tam. W krzakach siedział Ross. Spojrzał na mnie przerażony.

- Ja nie... Wcale nie podsłuchiwałem. Ja tylko... ten... siedziałem tu... no i... czekałem na brata...

- Dobra... Czemu was nie było na szermierce? Chejron się wkurzy jak się dowie. - odpowiedziałem.

Młody wstał i spojrzał na mnie pewnie.

- Byliśmy na szermierce. Chejron uczył nas blokad.

- Nie. Ćwiczyliście ataki. I wyjątkowo nie mieliście lekcji z Cherjonem, tylko ze mną. Czemu was nie było? - powtórzyłem.

Chłopiec zaczął błądzić wzrokiem, ale nie odpowiadał. Po chwili usłyszałem za sobą kroki.

- Czego chcesz od mojego brata? - zapytał starszy brat Rossa.

- Czemu was nie było na szermierce? - zwróciłem się tym razem do niego.

- Bo po ostatniej bitwie o sztandar oboje zostaliśmy ranni i nie bierzemy udziału w zajęciach. - odpowiedział, patrząc na mnie nienawistnym wzrokiem.

- Twój brat jeszcze chwilę temu zapewniał mnie, że byliście, i że Chejron uczył was blokad. Więc... Czemu was nie było na szermierce?

- A co cie to w ogóle obchodzi? Nie jesteś naszym nauczycielem. Nie ty jesteś odpowiedzialny za naszą obecność na szermierce. - wysyczał z jadem.

- Obchodzi mnie to tyle, że najchętniej robiłbym teraz coś zupełnie innego. Ale Chejorn wyraźnie mi powiedział, że jeżeli na lekcji nie będzie 22 osób to mam go o tym poinformować. A że było 20, a z Chejronem nie miałem jeszcze okazji rozmawiać, to przy okazji czekam na wasze usprawiedliwienie. Pytam po raz kolejny. Czemu was nie było na szermierce?

- Mieliśmy ważniejsze zajęcie. - powiedział szybko.

Szarpnął Rossa za ramię i poszli.

Przewróciłem oczami i skierowałem sie w stronę szpitala. Wypadałoby odwiedzić Thalię.

Córka Zeusa leżała na ostatnim łóżku... które wcześniej zajmowała Monica... Zamknąłem oczy, wziąłem głęboki wdech i podszedłem do niej i mojego brata.

- Luke! Jak tam? Żyjesz? - spytała zmartwiona.

- Jak widzisz żyję. - odpowiedziałem od niechcenia - A ty?

Thalia posunęła się trochę robiąc mi miejsce. Usiadłem na skraju nie zwracając uwagi na wrogie spojrzenia Adriana.

- Mam tylko nie dużą ranę na brzuchu. Niedługo będzie wszystko ok. - machnęła ręką - A i... Ann znalazła to - pokazała mi zeszyt oprawiony w czarną skórę obklejony naklejkami z logami zespołów, i pomazany, chyba, korektorem w różne wzory, czaszki itp. - I powiedziała, że mam przeczytać... Luke... Ona... Widziała duchy. Nawiedzały ją często. Przynajmniej tak pisze... - szepnęła.

- Daj to. - wyciągnąłem rękę po pamiętnik Monici.

Przełożyła go do drugiej ręki, wyciągając ją na całą długość, bym go nie mógł go dosięgnąć.

- Nie. To są jej zapiski. I na milion procent nie chciała byś to przeczytał. Nico to zrobił. Wpisał się na samym końcu. Napisał, że żałuje i jest krótki wpis z osiemnastego... 

"Pamiętniku...

Nie wieżę, po prostu nie wieżę, siostro. Jest to dla mnie nie do pomylenia, że odebrałaś sobie życie... Ale dziś objawił mi się Tanatos. Powiedział, że potrafi sprowadzić Twoją duszę z Podziemi... Muszę tylko w przeciągu tygodnia znaleźć czaszkę Pana w Domu Hadesa w Epirze.

Nico di Angelo"

- Wie coś czego nie wiem ja... O to mu chodziło...

Adrian patrzył to na mnie to na Thalię z niedowierzaniem.

- Chyba nie myślisz, że... Bogowie ona może żyć!!! - ucieszył się - Luke, nie cieszysz się?

- Jestem realistą. Nie wierzę w cuda. Nie da się w tydzień dolecieć na pegazie do Epiru, przejść przez legendarny Dom Hadesa i wrócić do Ameryki w tydzień. - odpowiedziałem obojętnie i wstałem z łóżka kierując się w stronę drzwi...

- Użył cienia. Jest mądry i użył cienia, to szybsza droga. - powiedziała stanowczo Thalia.

- Leciał na pegazie.

... i trzasnąłem drzwiami.

***

<Nico>

Piasek, woda... tylko to czuł.

_____________________

Oto jest trzydziesty piąty rozdział. 

Nico powraca!

Ja jestem z niego w miarę zadowolona. :)

Przepraszam za błędy.

Mam nadzieję, że się podoba. 

No i tak sobie myślałam. Trzydzieści pięć rozdziałów... Ten blog istnieje już (od jutra równo) siedem miesięcy. Zastanawiam się, czy chcielibyście się czegoś o mnie dowiedzieć czy coś... Możecie się pytać w komentarzach o COKOLWIEK :) Odpowiem na wszystko. Sama z siebie nie będę nic pisać, bo nie za bardzo lubię i umiem pisać o sobie :)

Nie zanudzam

Laciata <3

Jeśli czytasz to skomentuj!!!

Dziękuję za dziewięć i pół tysiąca wejść!!! <3

P.S Pytanie dla osób które udzielają się na różnych Facebookowych stronkach o Percym :)

Czy ktoś kojarzy to piękne zdjęcie? :)

choć bardziej w miniaturce?