Dodatkowy bonus :)

Ostrzegam jest to dziwne opowiadanie specjalnie przeprowadzone w DRUGIEJ osobie :)
____________________________________

To był chyba 4 lipca... Siedziałeś na lekcji historii. Pan Piwiarczyk opowiadał o starożytności, a Ty prawie zasnąłeś z nudów.

Myślałeś o tym by lekcja w końcu się skończyła. W domu czekał na Ciebie dawno nie widziany brat. Kiedy zadzwonił dzwonek, zerwałeś się z miejsca szybko pakując książki do plecaka.

Znalazłeś się na szkolnym parkingu dokładnie minutę po dzwonku. Szybko pobiegłeś w stronę motoru znajdującego sie kilkanaście metrów przed Tobą. Wsiadłeś na niego i popędziłeś w stronę domu.

Jechałeś mało znaną uliczką. Przyciemniona szybka kasku sprawiała, że ledwo widziałeś w ciemnej uliczce.

Byłeś zbyt zamyślony by JĄ zobaczyć. Z rozmyślań wyrwał Cię dopiero jej krzyk. Wjechałeś w nią. Zszedłeś z pojazdu i podszedłeś do niej.

Wtedy rozpoznałeś ta dziewczynę... To była Kinga - Twoja dziewczyna.

- Dlaczego? - spytała i zamknęła oczy. Jej klatka piersiowa już się nie podniosła. Zginęła i to ty ją zabiłeś.

Ze łzami w oczach znów wsiadłeś na motor i pojechałeś do domu, zostawiając jej martwe ciało na pastwę szczurów.

Dotarłeś do domu. Na progu przywitała Cię Twoja matka. Miała spuchnięte i czerwone oczy.

- Co się stało, mamo? - spytałeś. Bałeś się, że wie o Kindze. Twoja mama wybuchła płaczem.

- Twój brat... - szepnęła przez łzy - Jak leciał do nas z Berlina... Jego samolot... Rozbił się... A Kuba... zginął. Tak jak wszyscy na pokładzie...

Spojrzałeś na nią z niedowierzaniem. "Mój brat nie żyje?" zapytałeś siebie w myślach. Dopiero jak Twoja mama zaczęła jeszcze bardziej płakać, odkryłeś, że powiedziałeś to na głos.

Pobiegłeś do swojego pokoju. Skuliłeś się na łóżku. "Mój brat zginął w katastrofie lotniczej... Potrąciłem swoją dziewczynę... Dwie najważniejsze dla mnie osoby nie żyją..." Mówiłeś do siebie w myślach.

W końcu podjąłeś tą decyzję.

Wstałeś. Poszedłeś do łazienki. Wziąłeś maszynkę do golenia, leżąca na zlewie i, kalecząc sobie palce, wyjąłeś z niej żyletkę.

Zrobiłeś sobie lekkie nacięcie na przedramieniu i krwią nabazgrałeś coś na lustrze.

Potem usiadłeś na wannie i ostrzem przejechałeś sobie po wewnętrznej stronie nadgarstka. To same zrobiłeś z drugim.

Kiedy oczy ci się zamknęły, płuca przestały nabierać powietrza, a Twoje serce przestało bić, przestało pompować krew, której w Twoich żyłach zaczynało brakować, do łazienki weszła Twoja mama.

Zaczęła krzyczeć, gdy zobaczyła Twoje martwe ciało, ale umilkła, gdy przeczytała napis na lustrze.

"Opuściliście mnie, ale ja idę do was. Nie chcę być sam"

_____________________

Obiecane drugie opowiadanie. 

Mam nadzieję, że się podoba. Wiem, że jest dziwne, ale postawiłam sobie zadanie, że napisze coś w drugiej osobie :) a że Laciata kocha takie tragedie, więc coś takiego napisałam :)
Nie znudzam

Laciata <3